Nikki (24): "Na jarenlange klachten kreeg ik eindelijk de diagnose B12-tekort"

"De afgelopen tien jaar heb ik aardig wat onderzoeken bij de huisarts en in het ziekenhuis gehad. Ik had allerlei verschillende klachten, die niet te verklaren waren. Het begon met veel buikpijn. Toen dachten ze dat ik misschien een spastische darm had, waar ik ook medicijnen voor kreeg. Verder had ik bijna dagelijks nachtmerries en kon ik maar weinig aan: ik had supersnel last van m'n spieren en gewrichten, maar op de foto's van de orthopeed was niets te zien. Die pijn zou wel vaker voorkomen op mijn leeftijd, dus het werd afgeschoven op 'een jonge meisjes kwaal'. Telkens kwam ik weer met wat anders bij de huisarts, waardoor die vaak dacht: wat is er nu weer aan de hand?

Op een gegeven moment had ik m'n leven opgebouwd rondom de klachten. Ik deed m'n eigen ding, maar was altijd moe, zag er bleek uit en had erge zenuwpijn in m'n handen en voeten. Dat deed mentaal ook wat met me, want ik wilde ook gewoon met m'n vriendinnen mee gaan stappen. Ik wist dat ik dan minder fit of ziek zou zijn, dus daarom deed ik het niet. Gelukkig kon ik veel dingen wel, maar ik denk dat de vriendschappen in m'n jeugd wel wat anders waren dan bij anderen.

Bij de fysio vroeg ik op een dag hoe ik moest blijven sporten als ik overal last van had. Zij stelde toen bij m'n huisarts voor om m'n waardes te laten testen. De huisarts vinkte toen bij toeval B12 aan en zo zijn ze er zo'n drie jaar geleden uiteindelijk achter gekomen dat ik een vitamine B12-tekort heb. Ik wist toen totaal nog niet wat dat inhield, maar ik was zó blij dat er eindelijk een diagnose was. Het was heel frustrerend en moeilijk om al die tijd in onzekerheid te zitten, dus het was fijn om te horen dat het niet tussen m'n oren zat.

Een B12-tekort komt vaak voor bij mensen die vegan zijn of bloedarmoede hebben. Het kan ook in je familie zitten, maar dat is bij mij allemaal niet het geval. Dat is waarom het zo moeilijk was om te achterhalen. Ik heb gewoon pech.

Met m'n ouders deed ik veel onderzoek en ging ik op zoek naar een gespecialiseerde arts. Nu zit ik bij het B12 Institute in Rotterdam, dat me ondersteunt en waar ik een keer in de drie maanden bloed prik om m'n andere waardes te checken. Verder zet ik om de 48 uur een injectie met B12. In het begin kreeg ik daardoor acne en werden m'n klachten erger, maar daar was ik op voorbereid. Het profijt wat ik ervan heb, weegt daar zeker tegenop.

Ik ben nu veel energieker dan vroeger. Ik kan weer werken en sporten en doe leuke dingen. Ik kan eigenlijk gewoon alles doen waar ik zin in heb. Soms merk ik wel dat ik even gas terug moet nemen en dan doe ik dat ook door bijvoorbeeld afspraken af te zeggen. Dat luisteren naar m'n lichaam lukt steeds beter en ik kan er op deze manier prima mee leven.

Op mijn Instagrampagina over vitamine B12-tekort krijg ik veel vragen van mensen die met hetzelfde te maken hebben of nog niet weten of ze de aandoening hebben. Ik deel op het account m'n eigen ervaringen, maar ben geen arts. Het is fijn om te lezen dat er meerderen zijn die er last van hebben. De lijst met klachten die bij B12-tekort horen is zo lang en iedereen heeft weer ergens anders last van.

Ik probeer eens in de zoveel tijd een stukje online te zetten om mensen te motiveren. Om te laten zien: het is niet altijd slecht, het kan ook beter worden. Het heeft mij veel tijd gekost om er weer bovenop te komen en daarbij is het belangrijk om naar je eigen lichaam te luisteren en naar de huisarts te gaan als je over iets twijfelt. Daar is geduld voor nodig, dus geef het de tijd."

- Nikki (24)