Hosam (21): "We vrezen in Gaza allemaal voor ons leven, maar we houden hoop"

"Opgroeien in Gaza is altijd uitdagend en moeilijk geweest. Door de blokkade, die in 2007 werd opgelegd, kunnen mensen niet reizen en zijn er restricties wat betreft het ontvangen van goederen en financiële en medische benodigdheden. Daarnaast maak ik al heel mijn leven aanvallen van Israël mee, maar ondanks dat houd ik van mijn vaderland en zou ik hier voor geen goud weg willen.

De afgelopen tijd was er opnieuw veel spanning in Jeruzalem tussen Palestijnen en Israëliërs. Ik maakte me ontzettend druk om de Al-Aqsamoskee en de families in Sheikh Jarrah die gedwongen ontheemd dreigen te worden om plaats te maken voor Joodse kolonisten. Deze week liep het uiteindelijk ook weer uit de hand in Gaza na Israëlische luchtaanvallen.

Daardoor zijn inmiddels meer dan honderd Palestijnen omgekomen. Op dit moment heerst er in Gaza een sfeer van complete angst en paniek. We hadden donderdag niet eens de mogelijkheid om het eid-feest te vieren, omdat het te gevaarlijk was. Het Israëlisch defensieleger zegt dat de aanvallen alleen gericht zijn op militaire locaties van Hamas, maar dat is niet waar. Ook de levens van onschuldige burgers zijn hier in gevaar. Werkelijk iedereen vreest voor zijn of haar leven en die van familieleden en vrienden. Normaal gesproken zorg ik voor mijn opa, die drie kilometer van mij vandaan woont. Nu kan ik al dagen niet meer naar hem toe. Ik bel hem twee keer per dag om te kijken hoe het met 'm gaat. Gelukkig kan ik zijn buren om hulp vragen als hij iets nodig heeft, maar het doet pijn dat ik er niet voor hem kan zijn.

Deze hele situatie heeft veel impact op ons dagelijks leven. Het is allemaal heel dubbel: aan de ene kant zijn we bang om ons huis te verlaten, maar tegelijkertijd kan je eigen huis zomaar eens het volgende gebouw zijn dat gebombardeerd wordt. De geluiden van de bombardementen gaan soms de hele nacht door en dat zorgt voor slapeloze nachten. We zijn nergens en op geen enkel moment veilig, dat maakt je ook mentaal kapot. Mensen die hun huis verliezen, trekken uiteindelijk in bij familieleden of vrienden. Ook zoeken heel veel mensen op dit moment een schuilplaats in schoolgebouwen.

Het doet me pijn om te zien dat er in veel media verkeerde berichtgeving staat. Ik denk dat het een onderdeel is van Israëls aanval om naar de buitenwereld het beeld te schetsen dat zij zichzelf verdedigen. Het is deprimerend om te zien dat er over de hele wereld nog steeds mensen zijn die de waarheid niet kennen en denken dat wij Palestijnen terroristen zijn, zelfs na meer dan zeventig jaar Israëlische onderdrukking en bezetting. Video's en foto's delen op social media is onze enige manier om onze kant van het verhaal te vertellen. We hebben geen grote journalistieke kracht of steun. Daarom is het gebruik van social media onze enige optie.

Voor de toekomst hoop ik dat we eindelijk in vrede kunnen leven en dat er een einde komt aan deze duivelse bezetting die nu nog altijd voortduurt. Ik hoop op een wereld waarin wij Palestijnen de grond en huizen die van ons gestolen zijn terug zullen krijgen. Die hoop zal ik nooit opgeven."

- Hosam (21)