FunX

Shaima vreest voor de veiligheid van haar familie in Libanon: "Zijn Arabische levens dan niets waard?"

foto: Shaima Sleiman

News
Shaima vreest voor de veiligheid van haar familie in Libanon: "Zijn Arabische levens dan niets waard?"

Sinds een aantal weken laait het geweld in Libanon steeds verder op vanwege de oorlog die Israël aan Hezbollah heeft verklaard. Hoewel het Libanese volk zich volgens Israël geen zorgen hoeft te maken, omdat deze oorlog tegen Hezbollah zou zijn en niet tegen het volk, zijn er toch al duizenden burgerdoden gevallen. Shaima is Libanees en ziet hoe het land, waar ze haar mooiste jeugdherinneringen aan heeft, wordt verwoest door de Israëlische militaire operatie. Aan FunX vertelt ze hoe ze elke dag weer vreest voor de veiligheid van haar familie.

Situatie in Libanon

Shaima is opgegroeid in Nederland, maar voelt zich enorm verbonden met haar Libanese roots. Als jong meisje ging ze dan ook jaarlijks op vakantie naar Libanon en ook nu heeft ze nog goed contact met haar familie die daar woont. Voor Shaima staat Libanon gelijk aan de mooiste momenten die ze als kind heeft gehad en belangrijke levenslessen die ze nu nog met zich meedraagt.

Ondanks al die warme herinneringen aan Libanon, lijkt er volgens Shaima vandaag de dag niets meer over te zijn van het land dat zij haar tweede thuis noemt. Israël heeft namelijk de oorlog verklaard aan Hezbollah, die gevestigd is in Libanon, en voert op dit moment een militaire operatie uit in het land. Hierbij lijken echter niet alleen de leden van Hezbollah een doelwit te zijn, maar ook de burgers in Libanon. "Israël heeft in een bericht aangegeven dat deze oorlog niet wordt gevoerd tegen de Libanese burgers maar als je kijkt naar de realiteit, dan zie je dat zij hier enorm onder lijden", vertelt Shaima. "Mensen worden uit hun huizen verdreven, slapen op de grond en hele wijken worden leeggehaald, omdat Israël de boel plat bombardeert."

Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.

"Zijn onze levens niets waard, omdat wij niet uit het westen komen?"

Op dit moment is Shaima's familie nog veilig in Libanon, maar zelf vreest ze elke dag voor hun levens. Ze zegt zich machteloos te voelen en bij elk bombardement dat ze op televisie of op sociale media ziet, bericht ze haar familie om te vragen of ze nog allemaal oké zijn. "Wanneer ze zeggen dat het goed gaat, kan dit letterlijk binnen een seconde veranderen. Het ene moment kunnen ze er dus nog zijn en het andere moment kan er een bom op hun huis gevallen zijn. Mijn familie hoort constant gebouwen om zich heen instorten en er zijn hele families omgekomen die zij kennen. Dat dit nu de realiteit is, vind ik heel erg kwalijk."

Het is een realiteit die zich niet alleen in Libanon afspeelt, maar helaas een groot deel van het Midden-Oosten teistert. Wat Shaima nog kwalijker vindt, is dat er volgens haar op een andere manier wordt omgegaan met de slachtoffers in het Midden-Oosten. Zo stelt ze dat dit voornamelijk te maken heeft met de berichtgeving over de oorlogen in dat deel van de wereld. "Je ziet heel duidelijk een verschil in de berichtgeving over het Midden-Oosten vergeleken met de oorlog tussen Rusland en Oekraïne. In Libanon en Gaza worden zoveel mensenrechten geschonden, maar dat lijkt helemaal niets uit te maken. Er wordt namelijk niet ingegrepen. Ik vraag mij dan ook af: zijn onze levens niets waard omdat wij een andere kleur hebben of religie aanhouden?"

Lees ook

Wat is er aan de hand tussen Israël en Libanon?

Libanon is eerder bezet geweest door Israël

Dit is niet de eerste keer dat het onrustig is in Libanon, legt Shaima uit. Het zuiden van Libanon werd in de jaren '70 bezet door Israël, nadat de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO) vanuit Palestina hierheen vluchtte en hun aanvallen tegen Israël hier voortzette. De Israëlische bezetting, die zo’n achttien jaar duurde, leidde tot de oprichting van Hezbollah. In 2000 vertrok Israël door het voortdurende verzet van Hezbollah en de internationale kritiek. Zes jaar later brak er echter opnieuw oorlog tussen de twee partijen uit, die 34 dagen duurde. Omdat Israël op de grens van Zuid-Libanon ligt, zijn de spanningen echter altijd gebleven. Shaima vertelt dat de oorlog in Libanon deze keer heel anders voelt dan in 2006."Het dodental ligt nu al hoger dan het aantal mensen dat in 2006 overleed en er worden ook veel meer bombardementen gepleegd." Ze vindt dan ook dat er geen rekening wordt gehouden met de internationale wetgeving omtrent oorlogsvoering. "Alles wordt gebombardeerd met het excuus dat daar wapens liggen of mensen schuilen die gezocht worden. Dat zie je ook in Gaza."

Shaima vertelt dat haar familie in Libanon hierdoor het gevoel heeft dat ze geen schijn van kans maken om nog veiligheid te vinden in hun land. "Toen mijn tante wegvluchtte samen met anderen uit haar stad, zag ze dat er zomaar willekeurige auto's werden gebombardeerd. In tegenstelling tot de oorlog in 2006 lijken burgers nu ook een doelwit te zijn. Scholen en ambulances worden gebombardeerd en hele flatgebouwen storten in. Niets en niemand is meer veilig."

Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.

"Wereldleiders moeten opstaan"

Voor nu wil Shaima niet te veel nadenken over de toekomst van Libanon en haar volk, omdat de situatie met de dag erger wordt. Ze noemt het ook wel een oorlog, waarin de aanvaller geen grenzen kent. "Er worden illegale wapens en fosfor gebruikt als middel tegen het volk, zogenaamd om een paar mensen te treffen. Waarom worden er dan duizenden mensen vermoord als ze maar één doelwit proberen te raken?"

Het is volgens haar dan ook hoog tijd dat de rest van de wereld ingrijpt en deze onrust in het Midden-Oosten tegengaat. "Onze wereldleiders moeten zich beseffen dat de situatie op dit moment levensgevaarlijk is. Het is nu een jaar geleden sinds 7 oktober en er is gewoon geen verandering gekomen. De situatie is alleen maar geëscaleerd en ik kan mij niet voorstellen wat er nu nog gaat komen. Het is tijd dat Israël hier niet langer mee wegkomt."

Ster advertentie