Nasrdin Dchar: "Mijn stem klonk niet 'allochtoons' genoeg"

"Ik was blij met een vijf-en-een-half"

Nasrdin was naar eigen zeggen een rustige leerling, die genoegen nam met een vijf-en-een-half. "Ik was rustig, Ik deed gewoon mijn ding. Ik was wel uitgesproken, want ik liet niet over me heenlopen, maar ik was vooral een leerling die blij was met een vijf-en-een-half. Dat is geen goed voorbeeld, maar ik was er wel blij mee, want een vijf-en-een-half wordt uiteindelijk een zes. Dat is hoe ik leerde", aldus Nasrdin.

Die zesjesmentaliteit betekende echter niet dat Nasrdin geen interesse had in wat hij op school leerde. Zo zijn er onderwerpen waar hij graag meer over had willen weten, maar tijdens zijn schoolcarrière nooit behandeld werden. "Toevallig is nu op Amazon Prime de film De Oost te zien, die gaat over de politionele acties in Nederlands-Indië, de zwarte bladzijde van de Nederlandse geschiedenis waar we helemaal niks over hebben meegekregen tijdens geschiedenislessen", vervolgt hij. "Nu pas, omdat er een film over wordt gemaakt, wordt er veel over gesproken in de media, maar toen ik jong was wilde ik ook weten wat Nederland op zijn kerfstok had."

Inclusievere Nederlandse geschiedenis

Hij ziet het dan ook graag gebeuren dat de Nederlandse geschiedenis inclusiever wordt. Dat verhalen van bijvoorbeeld de eerste generatie gastarbeiders uit Marokko en Turkije een plekje krijgen in Nederlandse geschiedenisboeken. "Als ik kijk naar mijn eigen ouders, onderdeel van de eerste generatie gastarbeiders, dan is het ook belangrijk om hun verhalen mee te nemen in de Nederlandse geschiedenisboeken. Ik vind het belangrijk dat zulke verhalen onderdeel worden van het Nederlandse DNA, want dan wordt het pas inclusief. Mijn verhaal wordt op die manier ook onderdeel van het Nederlandse verhaal."

Niet "allochtoons" genoeg

Fernando en Nasrdin hebben het niet alleen gehad over zijn tijd als leerling, maar ook zijn acteercarrière komt ter sprake. Zo vertelt Nasrdin over een stemacteeropdracht die helaas aan hem voorbijging, omdat hij niet "allochtoons" genoeg klonk. "Ik kreeg een keer een inspreekklus van het ministerie, waarbij ik de vraag kreeg of ik het op zijn "allochtoons" kon doen. Toen vroeg ik nog heel naïef: bedoel je dan straat? Toen ik thuis was ging ik erover nadenken en toen kwam toch een beetje de boosheid naar boven, waardoor ik in de pen schoot en ging schrijven. Twee weken later kreeg ik een mailtje waarin stond dat ze toch voor iemand anders gingen, omdat mijn stem niet "allochtoons" genoeg klonk."

Daar bleef het helaas niet bij, want ook voor acteerklussen kreeg Nasrdin te maken met ongemakkelijke situaties. "Ik weet nog dat ik auditie deed voor een Turks personage. Na afloop vroeg ik of ik Turks moest leren, waarna de regisseur aan mij vroeg: Turks en Marokkaans is toch gewoon hetzelfde?" Hij vindt het dan ook belangrijk dat mensen over dit soort incidenten blijven praten om verandering teweeg te brengen.