Fijn een staakt-het-vuren, maar wat gebeurt met de Palestijnen na die zes weken?

Wat als er een staakt-het-vuren is?

Hoewel het nieuws van een mogelijk staakt-het-vuren hoop doet bloeien voor een vrij Gaza, lijkt Netanyahu zich alweer terug te trekken voordat de ceasefire een realiteit is. Sinds de deal naar buiten is gekomen, zijn er al 73 Palestijnen vermoord door het leger. Het is dan ook niet gek dat veel mensen sceptisch zijn over of er wel echt een staakt-het-vuren zal komen. Maar oké: wat als vanaf zondag wel zes weken lang een staakt-het-vuren komt? Wat zou dit dan betekenen voor het volk van Gaza?

Voor sommige Palestijnen betekent het dat ze hun familie eindelijk na meer dan 467 dagen kunnen zien. Of deze families nog volledig intact zijn, is maar de vraag aangezien 1 op de 50 Palestijnen in Gaza is vermoord. Sinds 7 oktober 2023 zijn er meer dan 46.700 Palestijnen vermoord, waarvan naar schatting 18.000 kinderen. Dan zijn er ook nog meer dan 100.000 Palestijnen ernstig gewond geraakt en is er volgens de UNRWA elke tien dagen een kind één of meer van zijn ledematen verloren. Hoewel het niet eens duidelijk is of het aantal gewonden en doden niet veel hoger ligt, is het belangrijk om te begrijpen dat dit niet enkel getallen zijn. Dit zijn echte mensen en jonge kinderen die alles zijn kwijtgeraakt, inclusief lichaamsdelen, en als compensatie heel misschien mogen terugkeren naar hun platgebombardeerde huis.

Misschien mogen ze terugkeren naar huis

De nadruk ligt dan ook nog op misschien. Want misschien houdt Israël zich niet aan het akkoord en vallen er nog meer doden. De belofte van hun vrijheid en rust moeten de Palestijnen namelijk aannemen van Netanyahu, de man die hen al vaker de illusie gaf dat ze veilig zouden zijn en hen op hun allerzwakste momenten liet aanvallen of afslachten. En als het ze dan lukt om terug te keren naar hun huis, zal daar waarschijnlijk maar weinig van over zijn.

De kinderen van Gaza

De kinderen van Gaza, die nooit de warmte van een thuis hebben gekend, mogen dan terugkeren naar brokken puin die ooit het huis van hun familie vormden. Ze zullen 's nachts wakker schrikken door de herinneringen aan het geschreeuw van hun ouders, voordat ze vermoord werden en het leven doorgaan zonder armen of benen. Het zijn kinderen die honger hebben, gewend zijn geraakt aan het geluid van bombardementen en de geur van dode lichamen kennen.

Netanyahu en Israël hebben deze kinderen voor altijd de kans op een eerlijke toekomst ontnomen. En daar moeten zij maar mee leren leven. Of niet. Want wie weet, komt er wel helemaal geen staakt-het-vuren en overleven velen van hen het helemaal niet.

Na zes weken

En houdt Netanyahu zich wel aan het akkoord, wat zal er dan gebeuren na die zes weken? Na zes weken ligt Gaza nog steeds in puin en zullen families nog steeds uiteengescheurd zijn. Het zou namelijk veertig jaar duren om Gaza opnieuw op te bouwen.

De Palestijnse kinderen zullen nog steeds niet het privilege van een gevulde buik kennen en ze zullen nog steeds moeten leven zonder hun ouders, huis of zelfs ledematen. Israël is na zes weken nog steeds de bezetter, net als de afgelopen 75 jaar, en zal het volk blijven behandelen als tweederangsburgers. Het trauma van de Palestijnen zal na zes weken, zes jaar of zelfs zes eeuwen nog steeds bestaan.