Lilo (22): "Door mijn uitsluiting als Jehova's getuige zie ik mijn familie al jaren niet"

"Ik groeide op als Jehova's getuige. Als jehova ben je altijd bezig met het bestuderen van de Bijbel en probeer je je leven te leiden zoals de Bijbel zegt dat het moet. Alle mensen buiten het geloof worden 'de wereld' genoemd. Daar had ik wel contact mee via school, maar het werd eigenlijk afgeraden om sociale contacten buiten de gemeenschap te hebben. Desondanks mocht ik van mijn ouders na school wel met vriendinnetjes spelen, omdat ik niet veel leeftijdgenootjes had binnen het geloof. Maar dat was eigenlijk niet echt de bedoeling.

Op mijn negentiende werd ik uiteindelijk uitgesloten, omdat ik seks had voor het huwelijk. Dat is een hele grote zonde als Jehova's getuige. Zo ervaarde ik het ook en ik schaamde me er heel erg voor. De beslissing om iemand uit te sluiten wordt gemaakt door zogeheten ouderlingen. Dat zijn gedoopte broeders die een soort leidinggevende rol hebben gekregen.

Mijn ouders hadden niets te willen over het besluit, maar waren het desondanks eens met mijn uitsluiting. Ik stond er ineens helemaal alleen voor. Dat was best lastig. Alles wat we leerden over het geloof werd 'De Waarheid' genoemd. Jehova's getuigen geloven dat het einde der tijden eraan zit te komen en alle niet-Jehova's getuigen dat niet zullen redden. Daardoor bestond mijn hele sociale cirkel bijna alleen maar uit gelovigen en was ik sociaal heel afhankelijk.

Na mijn uitsluiting kwam ik in een nieuwe realiteit terecht. Al die jaren had ik alleen maar spookverhalen gehoord over hoe de wereld zou zijn en hoe mensen met je omgaan. Pas na mijn uitsluiting besefte ik: de dingen gaan niet zoals mij altijd is geleerd. Ik heb een lange tijd op veel verschillende adressen gewoond. Na een jaar kwam uiteindelijk een huis vrij dat verhuurd werd door de vader van mijn toenmalige vriend. Daar konden wij toen in gaan wonen. Nu woon ik sinds februari voor het eerst helemaal op mezelf en op mijn eigen naam in een antikraakhuisje.

Op dit moment heb ik nauwelijks contact met mijn ouders. In de afgelopen jaren heb ik af en toe via WhatsApp of telefonisch contact met ze gehad, maar het was altijd heel formeel. Volgende week heb ik een gesprek met ze en ga ik ze vertellen dat ik niet meer van plan ben om terug te komen. Dat was nog nooit uitgesproken en ik heb heel erg het gevoel dat ze daar nog altijd op wachten. Na dat gesprek zal voor mij duidelijk worden of ze er nog voor openstaan om contact te blijven houden met mij. Ze hebben wel aangegeven dat ze me missen, maar ik weet echt niet wat ik kan verwachten.

Ik heb inmiddels een compleet nieuw leven en heb niets meer met het geloof. Ik heb superveel vrijheid en mijn leven is nog nooit zo leuk geweest. Zo heb ik een grote groep nieuwe vrienden waar ik heel veel om geef en houd ik me bezig met muziek en theater. Dat waren vroeger allemaal 'wereldse dingen' die ik niet mocht na streven. Ik doe nu dus allemaal dingen die ik toen niet kon doen. Soms is het wat overweldigend, maar het idee dat ik iets van al mijn plannen en ideeën kan maken, is heel fijn."

- Lilo (22)