'Niet alle mannen', maar hoe kom je er dan achter wie het wél zijn?

Het excuus 'niet alle mannen'

We hebben het excuus 'niet alle mannen' vast allemaal wel eens gehoord. Tuurlijk, het klopt dat niet alle mannen zich schuldig maken aan intimidatie, misbruik, moord of het verspreiden van kinderporno. Maar door dit te zeggen, negeer je het feit dat er helaas veel te veel mannen zijn die dit wél doen. Dat niet alle mannen iets verkeerds doen, betekent namelijk niet dat het probleem daarmee verdwijnt.

Volgens het Kennisinstituut voor Vrouwen- en Emancipatiegeschiedenis Atria wordt er in Nederland elke acht dagen een vrouw vermoord. De dader is in veel van deze gevallen de (ex-) partner van de vrouw. Zo ook Rivallo P., die zijn vrouw met een zwaard vermoordde toen zij van hem wilde scheiden. Een ander schrijnend voorbeeld is de moord op Hümeyra, wiens dood heel Nederland schokte. Het zestienjarige meisje, dat in de bloei van haar leven stond, kon haar dromen nooit waarmaken, omdat haar stalkende ex haar vermoordde. Dus ja, niet alle mannen. Maar hoe hadden deze vrouwen kunnen weten dat die mannen het wél waren?

Waar moeten we op letten om deze mannen te identificeren?

Dan heb je nog het verhaal van Gisèle Pelicot, die tien jaar lang door haar man (en meer dan vijftig andere mannen) werd gedrogeerd en verkracht. Hoe had Gisèle moeten weten dat haar man bij de slechteriken hoorde toen ze bij het altaar stond en hem het ja-woord gaf? En de elfjarige jongen die van huis wegliep en steun dacht te vinden bij iemand die als vaderfiguur fungeerde en hem vervolgens jarenlang als seksslaaf gebruikte. Waar had hij precies op moeten letten om deze man te identificeren als misbruiker en pedofiel?

We hebben het nog niet eens gehad over de 70.000 (!) mannen die kinderporno verspreidden via Telegram. Hoe komen we er ooit achter wie zij zijn, zodat we hen in de categorie 'deze mannen wél' kunnen plaatsen? Het kan maar zo zijn dat dit dezelfde mannen zijn die het excuus 'niet alle mannen' gebruiken.

Misbruikers en moordenaars dragen geen brandmerk

Helaas is het niet zo makkelijk om te weten welke mannen in en in slecht zijn en welke behoren tot de 'chill guys'. De daders in de aangehaalde voorbeelden zien er namelijk niet uit als misbruiker of moordenaar. Ze dragen geen brandmerk waaraan je hun monsterlijke gedrag kunt herkennen. Deze daders leiden alledaagse levens en participeren gewoon in de maatschappij. De zaak van Gisèle Pelicot liet ons zien dat het de mannen zijn die langs je lopen in de supermarkt, in de wachtruimte van de dokter zitten met hun kinderen en werken als bakker of brandweerman. Dus hoe kom je er nou ooit achter welke mannen je leven in gevaar zullen brengen?

Het is hoog tijd dat het probleem niet langer bij het slachtoffer wordt neergelegd, maar dat de focus verschuift naar de mannen die wél daders zijn. De 39 vrouwen die in 2023 door hun (ex-)partner werden vermoord, de vrouw van Rivallo P., de zestienjarige Hümeyra, de elfjarige jongen en Gisèle Pelicot hebben helaas te laat ontdekt welke mannen het wél waren. En het betekenisloze excuus dat 'niet alle mannen' hen zouden verkrachten of vermoorden, had hier niets aan veranderd.

DISCLAIMER: De meningen in dit stuk zijn van de schrijver zelf en staan niet voor FunX als geheel.